ΠΟΡΕΙΑ ΥΠΕΡ ΤΩΝ ΚΑΤΑΛΗΨΕΩΝ – ΠΕΜΠΤΗ 18/06 ΣΤΙΣ 18:00

poreia-uper-twn-katalhpsewn-18-06-15Ύστερα από συζητήσεις και προετοιμασίες αρκετών εβδομάδων, οι 3 καταλήψεις της πόλης μας, Αντιβίωση, Acta et Verba και Σαχίνη 3, προχωρούμε στη διοργάνωση διαδήλωσης υπέρ των καταλήψεων.

Στην πόλη που ζούμε δεν είναι όλα τα σπίτια ίδια. Φαντάζει απίστευτο, αλλά υπάρχουν 3 σπίτια που η χρήση τους δεν προϋποθέτει στεγαστικό δάνειο από την τράπεζα, τίτλους ιδιοκτησίας από το υποθηκοφυλακείο ή γεμάτο πορτοφόλι για να τα νοικιάσεις. Αυτά τα 3 σπίτια είναι οι 3 καταλήψεις των Ιωαννίνων. Στο μώλο η Κατάληψη Αντιβίωσηκαι στον πλάτανο οι καταλήψεις στέγης Σαχίνη 3 και Acta et VerbaΜπορεί να είναι λίγες, αλλά δεν είναι μόνες. Αποτελούν κομμάτι μιας πρακτικής που είναι απλωμένη σε κάθε γωνιά της χώρας, ως μέσο που χρησιμοποιούν οι άνθρωποι του αγώνα για να καλύψουν τη βασική τους αναγκη για στέγη, και όχι μόνο.

Τι το ιδιαίτερο έχουν αυτά τα σπίτια;

Στο σύστημα που ζούμε, τον καπιταλισμό, κάθε αντικείμενο που παράγεται δεν μας προσφέρεται απλόχερα για χρήση, αλλά προορίζεται να πουληθεί και να αγοραστεί. Μόνο εάν έχεις τα απαιτούμενα χρήματα σου επιτρέπεται να τα χρησιμοποιήσεις, ακόμα κι αν αυτά είναι βασικά για την επιβίωση σου. Έτσι και με τα σπίτια: μόνο εφόσον κάποιος αγοράζει και κάποιος κερδοφορεί, μπορεί το εμπόρευμα-κατοικία να χρησιμοποιηθεί για την κάλυψη της ανάγκης για στέγη. Ασχέτως εάν το νοικιάζεις με το μήνα, το ξεπληρώνεις στην τράπεζα ή σε κατασκευαστή, ή το πληρώνεις κατ’ έτος στην εφορία. Τα κατειλημμένα σπίτια δεν έχουν ανταλλακτική αξία. Η μόνη τους αξία, που δε χωρά στα πλαίσια της αγοράς, είναι η ίδια τους η χρήση, για την κάλυψη της ανάγκης μας χωρίς τη μεσολάβηση του χρήματος. Για να μένουμε σε αυτά δεν κερδοφορεί κανένας. Δεν είμαστε ούτε νοικάρηδες, ούτε ιδιοκτήτες.

Στα κατειλημμένα σπίτια ανθίζει ένας άλλος αξιακός κώδικας. Οι καταλήψεις είναι τόποι όπου οι ανθρώπινες σχέσεις δε διέπονται από τον ανταγωνισμό, την επίτευξη κέρδους, την με κάθε μέσο κοινωνική άνοδο. Αντίθετα, εκεί μέσα, προσπαθούμε να απαντάμε στα ερωτήματα που θέτει η ίδια η ζωή με έμφαση στην ελευθερία, το σεβασμό, την ισότητα, την αλληλοβοήθεια, τη συνεργασία, την κοινοκτημοσύνη, έξω από και ενάντια στα πατροπαράδοτα σχήματα της ελληνορθόδοξης πατριαρχικής και πυρηνικής οικογένειας. Οι καταλήψεις είναι το πεδίο εντός του οποίου οι απαντήσεις στους καθημερινούς εκβιασμούς της κυριαρχίας, δε δίνονται με γνώμονα το φιλοτομαρισμό, την ατομική ανέλιξη και το προσωπικό βόλεμα. Οι καταλήψεις, ως κομμάτι ενός συνολικότερου κινήματος, αντανακλούν τις προθέσεις μας για τη δημιουργία ενός κόσμου χωρίς εκμετάλλευση, καταπίεση και πάσης φύσεως διαχωρισμούς.

Γιατί ενοχλούνε αυτά τα σπίτια;

Οι καταλήψεις είναι η δικιά μας απάντηση στο βασικό ερώτημα “πως στεγαζόμαστε;”, όπως αυτή υπαγορεύεται από τις πολτικές μας θέσεις ενάντια στην ιδιοκτησία, το βασίκο στήριγμα της καπιταλιστικής-εκμεταλλευτικής κοινωνίας. Για εμάς είναι απαράδεκτο να πληρώνουμε για να ζούμε, πόσω μάλλον όταν ο συνολικός αριθμός κατοικιών που σαν κοινωνία έχουμε παράξει, αρκεί για να στεγάσει όλους εμάς και άλλους τόσους. Είναι κάτι παραπάνω από γνωστό, ότι χιλιάδες κατοικίες παραμένουν αδιάθετες από τράπεζες, κατασκευαστές και ιδιοκτήτες, με σκοπό να κρατιέται ψηλά η τιμή του εμπορεύματος-κατοικία στην αγορά στέγης. Μια τρανή απόδειξη πως κύριο μέλημα είναι η κερδοφορία και όχι η κάλυψη των κοινωνικών αναγκών. Η προστασία της κερδοφορίας, μέσω της κατοχύρωσης της ιδιοκτησίας, υπήρξε διαχρονικό μέλημα των κρατικών πολιτικών, ανεξάρτητα με το προφίλ που κάθε κυβέρνηση υιοθετεί: συντηρητικό ή σοσιαλιστικό, φιλολαϊκό ή εκσυγχρονιστικό, φιλελεύθερο ή ανθρωπιστικό. Όμως η δική μας πρόταση, που έχει εφαρμογή και στην πράξη, έρχεται να τα ανατρέψει όλα αυτά. Η κατάληψη άδειων κτιρίων βάζει μπροστά την ανθρώπινη ανάγκη κι όχι την κερδοφορία, τη χρήση κι όχι την ιδιοκτησία, το “εμείς” κι όχι το “εγώ”.

Η αντικαπιταλιστική πρακτική της κατάληψης αποτελεί βόμβα στα θεμέλια του κόσμου της ιδιοκτήσιας. Γι’ αυτό και η καταστολή τους ανέκαθεν υπήρξε μέλημα των κυβερνήσεων. Από την εποχή ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ και τις επιθέσεις στις καταλήψεις με ιδεολογικό όχημα τις “εστίες ανομίας”, στην εποχή ΣΥΡΙΖΑ και τις κατασταλτικές μεθοδεύσεις με πρόφαση τη χρήση των κατειλημμένων κτιρίων για “κοινωφελείς σκοπούς”, το διακύβευμα παραμένει ίδιο: η προστασία της ιδιοκτησίας, η αποκατάσταση της ισορροπίας της αγοράς και πάνω απ’όλα το τσάκισμα κάθε φωνής αντίστασης. Έτσι εξηγείται η εκκένωση της Acta et Verba στα Ιωάννινα στις 06/04/15 (επανακαταλήφθηκε στις 11/04/15), η εκκένωση της κατάληψης Ντουγρού στη Λάρισα στις 10/05/15, η περικύκλωση με ΜΑΤ της κατάληψης Κένταυρος στη Ν.Φιλαδέλφεια στις 18/04/15, η διακοπή ηλεκτροδότησης στην κατάληψη Σχολείο στη Θεσσαλονίκη και οι προσπάθειες του δήμου Ζωγράφου για μετεγκατάσταση του ωδείου στο χώρο της κατάληψης Βίλα Ζωγράφου.

Προσφάτως δημοσιεύματα τοπικών εφημερίδων βάζανε στο στόχαστρο το κτίριο της Αντιβίωσης ως καταλληλότερο τόπο για τη μετεγκατάσταση των νηπιαγωγείων που μένουν άστεγα εξαιτίας της δημιουργίας αρχιτεκτονικής σχολής στο κέντρο της πόλης. Η δημοτική αρχή Μπέγκα – Κολόκα προσπάθει να κάνει πράξη το διακαή πόθο για εκκένωση της Αντιβίωσης, δημιουργώντας την πλασματική εικόνα πως οι “κακοί αναρχικοί στερούνε από τα παιδάκια τη μόρφωσή τους”. Συνηθισμένα τα βουνά από τα χιόνια: δεν είναι η πρώτη φορά που η Αντιβίωση μπαίνει στο στόχαστρο. Μικρή είναι η πόλη κι όλοι γνωρίζουν, την “αξιοποίηση” της Αντιβίωσης για τους 17 μήνες που το κτίριο έμεινε στα χέρια του κράτους. Όσο είδαμε πρότυπο ιατρικό κέντρο στα κτίρια του παλιού Χατζηκώστα, άλλο τόσο θα δούνε τα παιδάκια νηπιαγωγείο!

Αλλά δεν είναι μόνο αυτό…

Οι καταλήψεις δεν είναι μόνο το σπίτι κάποιων ανθρώπων. Οι καταλήψεις στεγάζουν πολλές από τις διεργασίες του κινήματος. Ειδικά στην Αντιβίωση, όπου ο χώρος το επιτρέπει, στο ισόγειο της αναπτύσσεται ένα ευρύ φάσμα δραστηριοτήτων, πολιτικού και πολιτιστικού περιεχομένου. Πολιτικές και κοινωνικές συλλογικότητες στεγάζουν τις συνελεύσεις τους. Αμέτρητες εκδηλώσεις, βιβλιοπαρουσιάσεις, συζητήσεις και προβολές ταινιών έδωσαν και συνεχίζουν να δίνουν το έναυσμα για πολιτική ζύμωση και δράση. Φιλοξενήθηκαν αυτοοργανωμένες συναυλίες, γλέντια, πάρτυ και θεατρικές παραστάσεις, από τα οποία πέρασαν χιλιάδες άνθρωποι χωρίς ποτέ να πληρώνουν είσοδο, χωρίς face control και φυσικά χωρίς χορηγούς. Οι καταλήψεις αποτελούν χώρο στέγασης υποδομών από τυπογραφεία, βιβλιοθήκες, μουσικά studio και εργαστήρια, μέχρι ιατρεία και ελευθεριακούς παιδικούς σταθμούς. Επιπλέον, οι καταλήψεις έχουν υπάρξει ασφαλείς τόποι για πολιτικούς πρόσφυγες και μετανάστες που αντιμετωπίζουν τις ρατσιστικές πολιτικές του ελληνικού κράτους.

Αντί επιλόγου

Χαιρόμαστε που με την πρακτική της κατάληψης αποτελούμε κι εμείς ένα μικρό εμπόδιο στη λειτουργία του κράτους και του κεφαλαίου. Αναγνωρίζουμε την ύπαρξη τους ως στοιχείο πλούτου του κινήματος και θα τις υπερασπιστούμε ως κομμάτι του. Ο πολλαπλασιασμός και η επέκταση τους δημιουργεί πραγματικό πρόβλημα στους καταπιεστές και στους εκμεταλλευτές μας. Η ύπαρξή τους βρίσκεται στην αντίπερα όχθη από τα κυρίαρχα πρότυπα, το lifestyle, οι νόρμες της κανονικότητας και η κουλτούρα που απορρέει από αυτά. Μέσα από αυτές μπορούμε να σηκώνουμε καλύτερα το ανάστημα μας απέναντι στα αφεντικά, να γινόμαστε αποτελεσματικότερες στους κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες, στο δρόμο για μια ζωή με αξιοπρέπεια.

Παρακάτω θα βρείτε τα κείμενα των καταλήψεων.κειμενα

Μια επιβεβλημένη απάντηση σχετικά με τα δημοσιεύματα για την εκκένωση των κτιρίων του παλιού Χατζηκώστα

 

ΚΑΛΕΣΜΑ ΓΙΑ ΠΟΡΕΙΑ ΓΕΙΤΟΝΙΑΣ, ΤΡΙΤΗ 25-6-2013 ΣΤΙΣ 18:30, ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΑΝΤΙΒΙΩΣΗ

Κατάληψη Αντιβίωση

700 τετραγωνικά μέτρα στην υπηρεσία του αδιαμοσελάβιτου κινήματος,

ορμώμενο «από τα κάτω»

Λίγα λόγια για εμάς

Κατάληψη Αντιβίωση… 4,5 και κάτι ψιλά χρόνια ύπαρξης στην πόλη των Ιωαννίνων (από τον Οκτώβρη του 2008),  στην οδό Παπανδρέου 2 και Μπελογιάννη. Στεγαζόμαστε σε ένα από τα  εγκαταλελειμμένα κτίρια του παλαιού νοσοκομείου Χατζηκώστα, το οποίο είχε αφεθεί να ρημάζει στο πέρασμα του χρόνου εδώ και περίπου 20 χρόνια (όπως άλλωστε συμβαίνει και με πολλά άλλα κτίρια στην πόλη μας). Καταστήσαμε αυτόν τον άδειο και παρατημένο χώρο, με γνώμονα τη φαντασία και τη δημιουργικότητά μας, σε χώρο έκφρασης, δημιουργίας και κάλυψης στεγαστικών, πολιτικών και ψυχαγωγικών αναγκών. Η επιλογή της κατάληψης για εμάς ήταν, και είναι, μία σαφής πολιτική πράξη ενάντια στην εμπορευματοποίηση των αναγκών μας και στους εκβιασμούς που αυτή επιφέρει. Επιπλέον τυγχάνει να είμαστε ολίγον τοις αλλεργικοί σε κάθε λογής «ειδικούς» και θεσμούς του αστικού κράτους, οι οποίοι προστάζουν ότι η δική τους διαμεσολάβηση και «φιλανθρωπία» (που οι ίδιοι ορίζουν και θεσμοθετούν), αποτελεί μονόδρομο για την ικανοποίηση των αναγκών μας.

 

Επιλέγουμε το δρόμο της αυτοοργάνωσης και της αντιεξουσίας για αυτό και λειτουργούμε διαφορετικά σε σχέση με την κυρίαρχη δόμηση της κοινωνίας: χωρίς ειδικούς, αρχηγούς, ιεραρχίες και μεσάζοντες, χωρίς διαχωρισμούς μεταξύ μας οι οποίοι έχουν βάση φυλετικές, πολιτισμικές διαφορές και σεξουαλικές προτιμήσεις. Δημιουργούμε τις δικές μας δομές και προάγουμε την αλληλεγγύη μεταξύ μας για να κάνουμε πράξη τα θέλω μας από τα κάτω, για εμάς και για αυτούς που κοινωνικά οριοθετούνται στους «από κάτω». Το μοντέλο των ανθρωποθυσιών και των σχέσεων μεταξύ των ανθρώπων οι οποίες ορίζονται αυστηρά στο επίπεδο των οικονομικών/εμπορικών συνδιαλλαγών και στις δουλικού τύπου παραγωγικές/εργασιακές σχέσεις που «επιτάσσουν οι αγορές» και ο καπιταλισμός, το θεωρούμε εχθρικό και προσπαθούμε μέσα από την καθημερινότητα που αναπτύσσουμε στην κοινότητά μας να το καταπολεμήσουμε.

 

Τα γεγονότα

Στις 18/4/2013, με πρωτοβουλία του γενικού γραμματέα αποκεντρωμένης διοίκησης Ηπείρου-Δυτικής Μακεδονίας και στελέχους της ΔΗΜΑΡ Ηλία Θεοδωρίδη, συσκέφτηκαν ο περιφερειάρχης Ηπείρου Αλέξανδρος Καχριμάνης, ο δήμαρχος Ιωαννίνων Φίλιππας Φίλιος, ο διοικητής του γενικού νοσοκομείου Χατζηκώστα Φώτης Βάββας, και ο αστυνομικός διευθυντής Ιωαννίνων Ανδρέας Παπιγκιώτης με θέμα την «εξεύρεση οριστικής λύσης προκειμένου να δοθεί τέλος στην πολύμηνη κατάληψη χώρων του παλαιού νοσοκομείου «Γ. Χατζηκώστα»». Για να πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή.

 

Εκτός από το κτίριο στο οποίο στεγάζεται η κατάληψη Αντιβίωση, στον ευρύτερο χώρο της περιοχής του παλιού Χατζηκώστα υπάρχουν και άλλα κτίρια τα οποία εδώ και πάρα πολλά χρόνια παραμένουν εγκαταλελειμμένα και αχρησιμοποίητα. Σε κάποια από αυτά τα κτίρια λοιπόν, τα τελευταία περίπου δύο χρόνια έχουν βρει καταφύγιο κοινότητες αστέγων μεταναστών ικανοποιώντας με αυτόν τον τρόπο την στεγαστική τους ανάγκη. Τοπικοί παράγοντες-πολιτικάντηδες και τοπικά μέσα ενημέρωσης έχουν αναφερθεί κατά καιρούς εκτενώς σε αυτό το ζήτημα αναπαράγοντας όλες τις κλισεδιάρικες ρατσιστικές μισαλλοδοξίες θεωρώντας ως «μέγιστο πρόβλημα» το ότι άνθρωποι άστεγοι βρήκαν καταφύγιο σε κτίρια τα οποία μέχρι πρότινος δεν ενδιέφεραν κανέναν. Χαρακτηριστικό παράδειγμα το εξώφυλλο της γνωστής κιτρινιάρικης φυλλάδας «Πρωινός Λόγος» στο φύλλο της 21ης Μαΐου 2012, με τον ρατσιστικό-φοβικό τίτλο «Αλλοδαποί κατέλαβαν τα Γιάννινα!».  Λίγες μέρες αργότερα, στις 26 Μαΐου 2012, θα πραγματοποιηθεί στην περιοχή που διέμεναν μετανάστες επιχείρηση-σκούπα της αστυνομίας, κατόπιν εντολής της διοίκησης του Χατζηκώστα. Τα κτίρια σφραγίστηκαν, οι μετανάστες «που κατέλαβαν τα Γιάννινα» ποτέ δε βρέθηκαν, ενώ οι μοναδικοί μετανάστες που είχαν διαμείνει στα κτίρια, σφραγίστηκαν μαζί με αυτά(!) και ελευθερώθηκαν μετά από παρέμβαση της κατάληψης Αντιβίωση.

 

Πέρα όμως από το θέμα των μεταναστών και εμείς ως κατάληψη Αντιβίωση έχουμε κατά καιρούς την τιμητική μας, με δημοσιεύματα περί της «αξιοποίησης» των κτιρίων του παλιού Χατζηκώστα άλλοτε ως σχολεία, άλλοτε ως πάρκα υγείας (Νέοι Αγώνες, φύλλο  31 Μαρτίου-1 Απριλίου 2012), άλλοτε ως πολιτισμικά κέντρα. Γυρνώντας λοιπόν στο αρχικό μας θέμα, συσκέφτηκαν οι 5 αυτοί τοπικοί παράγοντες, για να δουν με ποιο τρόπο θα απαλλαγούν οριστικά από όλους αυτούς τους «ενοχλητικούς» που έχουν καταλάβει κάποιο από τα κτίρια. Πιο συγκεκριμένα οι προτάσεις για την «αξιοποίηση» των κτιρίων περιλαμβάνουν την εκμετάλλευση όσων κτιρίων θεωρηθούν χρήσιμα και κατεδάφιση όλων των υπολοίπων προκειμένου (όπως αναπαράγει και ο τοπικός τύπος, εφημερίδα Ελευθερία φύλλο 19ης Απριλίου 2013) « να μην μετατραπούν σε σύντομο χρονικό διάστημα σε καταφύγια αστέγων», καθότι αυτό, σύμφωνα με την εξουσία είναι κάτι το ανεπίτρεπτο (κατά την πάγια θέση της «αν δεν έχεις τα μέσα για την κάλυψη των βασικών σου αναγκών τράβα ψόφα»).

 

Η πραγματικότητα

Ποια είναι όμως η πραγματικότητα που κρύβεται πίσω από τις λέξεις των τοπικών παραγόντων και  των μέσων ενημέρωσης;

 

  • Οι καταλήψεις…

Οι καταλήψεις του ευρύτερου αντιεξουσιαστικού χώρου αποτελούν κέντρα πολιτικής ζύμωσης, κοινωνικών και ταξικών αγώνων και χώρους δημιουργίας αντι-δομών πέρα από τις κυρίαρχες υπάρχουσες, που εν μέσω κρίσης αποδεικνύονται τώρα παρά ποτέ επίκαιρες και αναγκαίες(πχ κοινωνικά ιατρεία, συλλογικές κουζίνες, αυτοοργανωμένα μαθήματα χωρίς αντίτιμο, χαριστικά παζάρια, βιβλιοθήκες, κτλ). Οι δομές και τα εγχειρήματα που αναπτύσσονται σε αυτούς τους χώρους, στηρίζονται στην ισότητα και την αλληλεγγύη μεταξύ των μελών που τις απαρτίζουν και η δημιουργία τους είναι εκ διαμέτρου αντίθετης λογικής από αυτήν της ελεημοσύνης. Λογική η οποία χαρακτηρίζει όλες τις κυρίαρχες θεσμικές δομές του κράτους και των παραφυάδων του όπως πχ ΜΚΟ: κράτος και αφεντικά πετούν μερικά ψιχουλάκια στους από κάτω για να εκτονώνουν αντιδράσεις τώρα που το κοινωνικό κράτος της δεκαετίας του ’80 καταρρέει,  ενώ οι ίδιοι υφαρπάζουν όλο τον κοινωνικό πλούτο που παράγεται και λεηλατούν τη φύση για την αύξηση των κερδών τους. Για αυτό λοιπόν και οι καταλήψεις τον τελευταίο χρόνο έχουν βρεθεί στο μάτι του κυκλώνα της κρατικής καταστολής. Όπως για παράδειγμα η Villa Amalias(Αθήνα), η κατάληψη Σκαραμαγκά(Αθήνα), η κατάληψη Δέλτα(Θεσσαλονίκη).

 

  • Οι μετανάστες…

Οι μετανάστες υπό διωγμό. Σιγά το νέο… Τόσα χρόνια είμαστε στο ίδιο έργο θεατές: συμπίεση προς τα κάτω του πιο καταπιεσμένου κομματιού του κοινωνικού ιστού (αυτού των μεταναστών), εξώθησή του στη μερίδα των αποκλεισμένων και διαρκής υποτίμηση της εργατικής τους δύναμης μέσω της συνεχιζόμενης παρανομοποίησής τους. Αποτέλεσαν κυρίαρχο θέμα στην πολιτική ατζέντα πέρυσι εν μέσω προεκλογικής περιόδου, με τις ναζιστικού τύπου τρομολαγνίες περί «υγειονομικών βομβών» και την εγκαινίαση των στρατοπέδων συγκέντρωσης μεταναστών. Φυσικά όλες αυτές οι διώξεις δεν είναι πρωτόγνωρες για ένα κράτος, στα σύνορα του οποίου (υδάτινα και ηπειρωτικά) έχουν θαφτεί χιλιάδες μετανάστες, που θρέφει και φροντίζει να αναπαράγει κατά το μέγιστο τις εθνικιστικές κορώνες και τα ρατσιστικά μίση, στα κρατητήρια του οποίου βασανίζονται και στοιβάζονται μετανάστες απλά και μόνο γιατί υπάρχουν, καθότι η ύπαρξή τους και μόνο θεωρείται από το κράτος (και από μία μερίδα ρατσιστών και φασιστών) «παράνομη».

 

Και είναι άλλωστε το ίδιο το κράτος που παρέχει στα παραπαίδια του, κυνηγούς μεταναστών και μαχαιροβγάλτες νεοναζί της χρυσής αυγής, προστασία, κάλυψη ακόμα και νομική υπεράσπιση. Όπως για παράδειγμα, στην περίπτωση της δολοφονίας του Σαχτζάτ Λουκμάν από δύο μέλη των ταγμάτων εφόδου φασίστων (οι οποίοι ισχυρίστηκαν ότι δολοφόνησαν τον μετανάστη γιατί τους εμπόδιζε με το ποδήλατό του τη διέλευση του δρόμου!), όπου συνήγορος υπεράσπισης του ενός εκ των δύο δολοφόνων είναι ο πρώην βουλευτής και υπουργός της ΝΔ, Γιαννιώτης δικηγόρος Αντώνης Φούσσας.

 

Τώρα λοιπόν που τα πολλά καρότα τελείωσαν, η μορφή του «ξένου», του «άλλου», αυτού εν ολίγοις που «ευθύνεται για τα δεινά μας» πρέπει να προσωποποιηθεί έτσι ώστε να μετουσιωθεί σε υποκείμενο ξεσπάσματος και εκτόνωσης της οργής του πληθυσμού. Οργή που προκαλεί η συνεχιζόμενη συμπίεση προς τα κάτω και η επισφάλεια, και η οποία δεν είναι τίποτα άλλο παρά απόρροια της κρίσης των περίφημων θεοποιημένων αγορών(στο βωμό των οποίων θα πρέπει να θυσιαστούν τα χαμηλά στρώματα), των «θεόσταλτων» επενδυτών και αφεντικών (δηλαδή της οικονομικής –καπιταλιστικής θα λέγαμε εμείς – κρίσης του 2008).

 

Στα πλαίσια αυτά λοιπόν, και με δεδομένο ότι η κατασκευή του στρατοπέδου συγκέντρωσης στην Κακαβιά προχωράει με χρονικό ορίζονται παράδοσης και λειτουργίας το καλοκαίρι του 2013, οι προσπάθειες για διώξεις των άστεγων μεταναστών από τα κτίρια στα οποία έχουν βρει κατάλυμα, ήταν κάτι το αναμενόμενο. Και δε θα μας φανεί περίεργο αν στα πλαίσια των διώξεων, ξαφνικά εμφανιστούν δήθεν «αγανακτισμένοι κάτοικοι» οι οποίοι είτε «μαζεύουν υπογραφές» είτε «διαμαρτύρονται» για άλλα πράγματα.

 

  • Η «αξιοποίηση»…

Οι εξαγγελίες για «αξιοποίηση» των κτιρίων είναι εντελώς υποκριτικές. Τόσα χρόνια αυτά τα κτίρια παρέμεναν εγκαταλελειμμένα και καμία δημοτική αρχή, καμιά διοίκηση του Χατζηκώστα δεν ενδιαφέρθηκε για αυτά. Θυμόμαστε ακόμα τις χαιρετούρες και τις εξαγγελίες για δημιουργία νηπιαγωγείου στις τηλεοπτικές κάμερες το 2009 του νυν περιφερειάρχη Ηπείρου Α.Καχριμάνη, μπροστά από το πέτρινο κτίριο στο παλιό Χατζηκώστα. Το κτίριο τελικά κάηκε και ποτέ δεν αποκαταστάθηκε προς δημιουργία νηπιαγωγείου. Διαβάζουμε τις διάφορες προτάσεις για «αξιοποίηση», είτε ως πάρκο υγείας είτε ως σχολείο είτε ως πολιτισμικό κέντρο, και μας φαίνονται εξαιρετικά περίεργες έως φαιδρές. Πώς ακριβώς, σε μία χρονική συγκυρία όπου το κράτος έχει επιλέξει να κλείσει νοσοκομεία και σχολεία και να θεσμοθετήσει την επί πληρωμή πρόσβαση σε άλλοτε δημόσιες υπηρεσίες όπως πχ στα νοσοκομεία (σε μία περίοδο μάλιστα που εξαιτίας της τεράστιας ανεργίας και της μαύρης εργασίας πάρα πολύς κόσμος δεν έχει ασφάλεια υγείας), θα μπορέσει να χρηματοδοτήσει τέτοια εγχειρήματα τα οποία θα χαίρουν ελεύθερης πρόσβασης από όλους μας; Πριν από λίγο καιρό ήρθε στη δημοσιότητα η υπόθεση της υπεξαίρεσης από τη δημοτική αρχή ενός εκατομμυριού ευρώ, οπότε μπορούμε να καταλάβουμε όλοι ότι αυτό το οποίο στην πραγματικότητα χρηματοδοτείται από τα κρατικά ταμεία(και μάλιστα αδρά) είναι οι τσέπες μερικών παραγόντων.

 

Πριν μερικές εβδομάδες, στις 26 Απριλίου 2013, μιλώντας σε εκδήλωση στα Γιάννενα, η υφυπουργός υγείας Φ. Σκοπούλη δήλωσε χαρακτηριστικά ότι «είναι αδιανόητο στα Γιάννενα να λειτουργούν δύο νοσοκομεία αντί για ένα, γιατί είναι σπατάλη πόρων» και ότι «το πρόβλημα στο χώρο της υγείας εντοπίζεται στους πολίτες αυτής της χώρας που δεν προσέχουν την υγεία τους και καπνίζουν, πίνουν, αγχώνονται για αυτό και αρρωσταίνουν. Η χρηματοδότηση της υγείας από μεριάς κράτους είναι ήδη πολύ υψηλή» (στα πλαίσια προφανώς της προπαγάνδισης και της αγιοποίησης των κρατικών περικοπών στο χώρο της υγείας και της διαρκούς εσκεμμένης υποβάθμισης των δημόσιων υποδομών υγείας). Οι ίδιοι λοιπόν οι οποίοι «κόπτονται» για δομές υγείας «για όλους τους πολίτες» προχωρούν στο κλείσιμο νοσοκομείων!

 

Να θυμίσουμε ότι το Χατζηκώστα έχει κλείσει ήδη 8 κλινικές του, κατά καιρούς έχει για μήνες το προσωπικό του απλήρωτο ενώ επέτρεψε στη ΔΕΗ να κόψει το ρεύμα (καλοκαίρι 2012) από το σύλλογο ατόμων με σκλήρυνση κατά πλάκας(ο οποίος επίσης στεγάζεται στο παλιό Χατζηκώστα). Να θυμίσουμε επίσης ότι ο Καλός Σαμαρείτης (τμήμα του Ερυθρού Σταυρού) έχει πάρει προθεσμία για φύγει από το κτίριο στο οποίο στεγάζεται (στο παλιό Χατζηκώστα), ενώ σε σχέση με το ΕΚΑΒ υπάρχει πάγιο αίτημα για να φύγει από την περιοχή. Αν φυσικά συνεχίσει να υπάρχει ΕΚΑΒ, με τη δομή που λειτουργούσε, καθότι εντάσσεται και αυτό στο πρόγραμμα «εξορθολογισμού δαπανών» με ότι συνεπάγεται αυτό για τη δημόσια και δωρεάν χρήση των υπηρεσιών του.

 

Τα κτίρια του παλιού Χατζηκώστα έχουν περάσει πλέον στον οργανισμό ξεπουλήματος της δημόσιας περιουσίας, ΤΑΙΠΕΔ (όπως άλλωστε τα πάντα μέχρι και οι δρόμοι). Μήπως λοιπόν τελικά, αν ποτέ δημιουργηθούν οι οποιεσδήποτε δομές, η πρόσβαση και «η δημόσια χρήση» τους δε θα είναι και τόσο «δημόσια και ελεύθερη», αλλά αντίθετα θα παρέχεται μετά καταβολής κάποιου αντιτίμου , στον x,y ιδιώτη που θα έχει εξαγοράσει τα κτίρια και που θα μπορούν να διαθέσουν μόνο οι λίγοι; Ας μην πάμε μακριά:  το παράδειγμα του Ξενία(πρώην δημόσιος χώρος), και της παραχώρησής του για «αξιοποίηση»  (έναντι ευτελούς χρηματικού ποσού, το οποίο μάλιστα προσφάτως μειώθηκε κατά 350000 ευρώ) στον επιχειρηματία Μήτση είναι μία από τις μεγαλύτερες αποδείξεις όσον αφορά την πόλη μας, για το πώς εννοούν την  περίφημη «αξιοποίηση» κρατικοί παράγοντες και επιχειρηματίες. Γιατί άλλωστε ποιος από εμάς έχει τα λεφτά για διαμονή σε ξενοδοχεία τύπου Grand Serai;

 

Η κρατική πολιτική της εξαθλίωσης, της πολύ μεγάλης ανεργίας, των αυξανόμενων νεοαστέγων και των χιλιάδων αυτοκτονιών, εφαρμόζεται και στην πόλη μας: καλύτερα μπάζα και κατεδαφισμένα κτίρια, παρά σπίτι για όλους. Επιπλέον στη μέση βρίσκονται και οι πολιτικαντισμοί των τοπικών παραγόντων προκειμένου για να δείξουν ότι παράγουν έργο (πχ Φώτης Βάββας ο οποίος φεύγει από τη διοίκηση του Χατζηκώστα και πιθανόν να θέλει να δείξει ότι αφήνει μία παρακαταθήκη πίσω του πέρα από τις κλεισμένες κλινικές του Χατζηκώστα).

 

Τελειώνοντας…

Για να τελειώνουμε λοιπόν. Θα λέμε ξανά και ξανά τα ίδια μέχρι να βαρεθούμε τη ζωή μας. Δημαρχαίοι, μπάτσοι, δικαστές, διοικητές και λοιποί παρατρεχάμενοι η Αντιβίωση δεν είναι για τα δόντια σας, δε χωράει στα μικροπολιτικά παιχνίδια εξουσίας. Είναι ένα κτίριο το οποίο αξιοποιείται ΗΔΗ και έχει μία πραγματικά δημόσια χρήση. Οι δομές και τα εγχειρήματά της δεν αποτελούν προνόμιο για τους λίγους αλλά αντίθετα, χώρους χρήσης, δημιουργίας και ζύμωσης για τους πολλούς. Στα χρόνια λειτουργίας της , το κτίριο αυτό απέκτησε έναν χαρακτήρα πραγματικής δημόσιας χρήσης. Είμαστε και θα παραμείνουμε παρόντες μέσα από τις διαδικασίες μας και τη φυσική μας παρουσία στους κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες, ωσάν αντιρατσιστικό-αντιφασιστικό ανάχωμα, πάντα δίπλα στους αποκλεισμένους και τους καταπιεσμένους αυτού του κόσμου του μικρού.

 

 

Και επειδή είμαστε αδιόρθωτα ονειροπόλοι

δηλώνουμε ότι τα θέλουμε όλα….

Και τα θέλουμε για όλους!

 

 

 

μπορείτε να κατεβάσετε το κείμενο: κείμενο Αντιβίωσης για απάντηση στα δημοσιεύματα, Ιούνιος 2013

Αλληλεγγύη στην κατάληψη Villa Amalias

Αλληλεγγύη στην Κατάληψη Villa Amalias 

 

Εδώ και 22 χρόνια στο κέντρο της Αθήνας υπάρχει ο απελευθερωμένος χώρος της κατάληψης Villa Amalias. Απελευθερωμένος από κάθε είδους ιεραρχία και εκμετάλλευση, ένας χώρος με αντιεξουσιαστικά χαρακτηριστικά που προτάσσει την αυτοοργάνωση και την αλληλεγγύη.

Όλα αυτά τα χρόνια ύπαρξής της η Villa Amalias αποτέλεσε στόχο της εξουσίας. Το κράτος και τα τσιράκια του (φασίστες και Μ.Μ.Ε.) επιτέθηκαν αλλεπάλληλες φορές στην κατάληψη. Η τελευταία τους επίθεση πραγματοποιήθηκε το πρωί της Πέμπτης 20/12/12. Αστυνομικές δυνάμεις εισέβαλλαν στον κατειλλημένο-απελευθερωμένο χώρο συλλαμβάνοντας 8 συντρόφους και συντρόφισσες καταληψίες, κατάσχοντας προσωπικά αντικείμενα και σφραγίζοντας το κτίριο. Αλληλέγγυοι σύντροφοι που κατευθύνονταν στην περιοχή προσήχθησαν από μηχανοκίνητες δυνάμεις καταστολής, όπως επίσης προσαγωγές συντρόφων και συντροφισσών πραγματοποιήθηκαν και στο δημαρχείο αθηναίων όπου βρέθηκαν για να παρέμβουν στο δήμαρχο της καταστολής Καμίνη.

Στην κατάληψη της Villa Amalias, όπως και σε κάθε κατειλλημένο και αυτοδιαχειριζόμενο  χώρο με αντιεξουσιαστικά χαρακτηριστικά αναγνωρίζουμε τους εαυτούς μας. Η επίθεση που δεχόμαστε από το κράτος και τους διάφορους παρατρεχάμενους του είναι αναμενόμενη. Είμαστε εχθροί του συστήματος που εκμεταλλεύεται τις ζωές μας, και όπως εμείς μέσα από τις δομές αλληλεγγύης, ισότητας και ελευθερίας, που χτίζουμε καθημερινά επιτιθόμαστε στην εξουσία, έτσι κι αυτή αποπειράται να μας καταστείλει.

Η αλληλεγγύη είναι το όπλο μας και ως τέτοιο θα το χρησιμοποιήσουμε ενάντια στην εξουσία. Δεν επιτέθηκαν μόνο στη Villa Amalias. Επιτέθηκαν σε κάθε αντιστεκόμενο που δε σκύβει το κεφάλι στα σχέδιά τους. Στον πόλεμο που μαίνεται, στις μάχες που θα δώσουμε, βρισκόμαστε στο πλευρό καθενός που αντιπαλεύει κάθε είδους εξουσία.

 

 

 

 

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΗ VILLA AMALIAS 

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ 

ΑΜΕΣΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΩΝ ΣΥΝΤΡΟΦΩΝ ΚΑΤΑΛΗΨΙΩΝ 

 

Κατάληψη Αντιβίωση 

& σύντροφοι/ισσες

Το κείμενο σε pdf

Μικροφωνική για την κατάληψη Σκαραμαγκά

Μικροφωνική πραγματοποιήθηκε από την κατάληψη αντιβίωση σήμερα 26/3 στην Περιφέρεια Ιωαννίνων με αφορμή την εκδίκαση της υπόθεσης της εισβολής στην κατάληψη Σκαραμαγκα (που κατέληξε στη σύλληψη ενός συντρόφου και στην αρπαγή εξοπλισμού του εργαστηρίου Η/Υ και σημαιών) αλλά και τις τελευταίες επιθέσεις σε καταλήψεις από το κράτος.

Παράλληλα μοιράστηκε κείμενο από πρωτοβουλία συντρόφων για τα γεγονότα της 25ης Μάρτη στην Χαλκιδική, την Βέροια και τα Χανιά ενώ νωρίτερα είχε πραγματοποιηθεί από συντρόφους μικροφωνική αλληλεγγύης στους Ράμι Συριανό και Σαββανίδη Κλεομένη.

 

κατεβάσε το κείμενο από εδώ

Έξω οι μπάτσοι από τις γειτονιές μας

ΕΞΩ ΟΙ ΜΠΑΤΣΟΙ ΑΠΟ ΤΙΣ ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ ΜΑΣ

αναφορικά με τη συμπλοκή με τους νταήδες της ομάδας ΔΙΑΣ, έξω από την κατάληψη Αντιβίωση, στις 05-10-2011

Το μεσημέρι της απεργίας της 5ης Οκτώβρη 2011, 4 νταήδες της ομάδας ΔΙΑΣ ακινητοποιούν… μεγαλοκακοποιό στην οδό Παπανδρέου, λίγο παρακάτω από την κατάληψη Αντιβίωση. Επρόκειτο για έναν νεαρό με μηχανάκι, ο οποίος πήγαινε τρικάβαλο. Τα μπλοκάκια των μπάτσων πήρανε φωτιά, καθ’ ότι οι πιτσιρικάδες αποτελούν για αυτούς τον εύκολο στόχο. 2 σύντροφοι από την κατάληψη εμφανίστηκαν στο απέναντι πεζοδρόμιο, ώστε με την εμφανή τους παρουσία να αποτρέψουν μια πιθανή αυθαιρεσία των μπάτσων. Και ενώ όλα δείχναν πως θα τελειώσουν, οι μπάτσοι εκδιώχνουν από το σημείο του συμβάντος τους 2 συνεπιβάτες του νεαρού και ετοιμάζονται να τον προσαγάγουν. Εντελώς τυχαία, από το μπλόκο μπροστά περνάει ένα μηχανάκι χωρίς καν πινακίδα και ο οδηγός του χαιρετάει του μπάτσους, ενώ δε φορούσε κράνος… θα επρόκειτο μάλλον για συνάδελφο τους, μιας και οι μπάτσοι συνηθίζουν να αποκρύπτουν τους αριθμούς από τα προσωπικά τους μηχανάκια.

Κάπου εκεί επεμβαίνουν οι σύντροφοι και ζητάνε το λόγο για την προσαγωγή του πιτσιρικά, τονίζοντας ταυτόχρονα τα δύο μέτρα και σταθμά της συμπεριφοράς των μπάτσων: τσαμπουκάδες και νταηλίκια σε πιτσιρικάδες για ασήμαντη αφορμή – κολλητιλίκια και «στραβά μάτια» για το σινάφι τους. Στην επιτακτική ερώτηση: «που πάτε τον πιτσιρικά, δε σας φτάσανε τα λεφτά από την κλήση;», η απάντηση ήταν ειρωνική: «στη λίμνη να φάμε ψαράκι». Στην απαίτηση των συντρόφων να φοράνε τα νούμερα τους και να  δηλώσουνε τα ονόματα τους, εισπράχθηκε η παρακάτω απάντηση: «ότι γουστάρουμε θα κάνουμε». Από εκεί και πέρα η λεκτική αντιπαράθεση πέρασε σε ανοιχτές απειλές για συλλήψεις, σε τηλεφωνήματα προς το τμήμα για να στείλουν ενισχύσεις και επίδειξη των χειροπεδών. Νομίζοντας ότι ο τσαμπουκάς τους θα πέρναγε αμαχητί, αρχίσανε να απλώνουν χέρια και να επιδιώκουν τη συμπλοκή με σκοπό τη σύλληψη. Τους ξεκαθαρίστηκε ότι καμιά σύλληψη δε θα γινόταν ανεκτή και εκεί ξεκίνησε η κλωτσοπατινάδα. Οι προκλήσεις και τα χτυπήματα τους, ανταποδόθηκαν στο έπακρο, ενώ εκείνη την ώρα και άλλοι σύντροφοι ήρθαν στο χώρο της σύρραξης.

Τα πράγματα εκτροχιάστηκαν όταν ο πλέον νταής από τους 4 –ο οποίος δραστηριοποιείται επιχειρηματικά στη γειτονιά – απείλησε πως θα «έρθουμε και θα κάψουμε την Αντιβίωση». Περιπολικό και άλλες μηχανές ΔΙΑΣ εμφανίστηκαν στο χώρο, ενώ διαρκώς οι σύντροφοι πληθαίναμε. Η σύρραξη εκτονώθηκε μόνο με την εμφάνιση των παλουκιών και λοιπών εργαλείων από την πλευρά μας. Καμία σύλληψη δεν επιτρέψαμε να πραγματοποιηθεί, παρόλο που είχαμε αμφισβητήσει το μονοπώλιο των μπάτσων στη βία.

Αν τα λέμε όλα αυτά, είναι για να αναδείξουμε κάτι που το ξέρουν ως και οι πέτρες: δεκάδες άνθρωποι πέφτουν  καθημερινά θύματα της αστυνομικής βαρβαρότητας. Δεκάδες άνθρωποι τυλίγονται σε μια κόλλα χαρτί, καθυβρίζονται και μειώνονται, ξυλοκοπούνται και βασανίζονται, ανάλογα με τις ορέξεις των μπάτσων. Δεν είναι, άλλωστε, λίγες και οι περιπτώσεις ανθρώπων που δολοφονήθηκαν. Η αστυνομία έχει φτιαχτεί για να επιβάλλει τη σιδηρά πειθαρχία μέσα στην κοινωνία. Φροντίζει ώστε τα συμφέροντα των κρατούντων, να επιβάλλονται στις ζωές μας, χωρίς το παραμικρό κιχ. Είναι εδώ για να τσακίζουν κάθε μορφή αντίστασης, κάθε διεκδίκηση, κάθε αγώνα που μπορεί να βάλει σε κίνδυνο τα συμφέροντα των αφεντικών. Με μόνο μέσο τη βία, προσπαθούν να εξαρθρώσουν κάθε μορφή διαμαρτυρίας ενάντια στο καθεστώς. Είτε είσαι συνταξιούχος που σου κόψανε τη σύνταξη, είτε είσαι εργάτρια που σε απολύσανε, είτε είσαι μαθητής που καταλαμβάνεις το σχολείο σου, είτε είσαι άστεγη που εξεγείρεσαι έξω από μια τράπεζα, είτε είσαι φοιτητής που οραματίζεσαι ένα άλλο κόσμο, είτε είσαι μετανάστρια που ζητάς ισότητα και δικαιοσύνη, η απάντηση της εξουσίας –ειδικά σε καιρού συστημικής κρίσης – είναι μία: ξύλο, φυλακίσεις, βασανισμοί. Κι άμα λάχει υπάρχουν και τα όπλα που εκπυρσοκροτούν.

Τόσο καιρό είχαμε ξεχάσει να λύνουμε τις διαφορές μας μόνοι μας. Ξεχάσαμε την αξία του σεβασμού, της συζήτησης, της αμοιβαιότητας και της καλόβουλης υποχώρησης του «εγώ» μπροστά στο «εμείς». Βάζαμε, λοιπόν, την αστυνομία τοποτηρητή στις προσωπικές και κοινωνικές μας σχέσεις. Για την παραμικρή μας διαφορά επικαλούμασταν την αστυνομία. Τυφλωθήκαμε από τον ψεύτικο πλούτο, που δήθεν μας άνηκε και στην προσπάθεια μας να τον υπερασπιστούμε, καλούσαμε κάθε λίγο και λιγάκι το 100 ή κάναμε μηνύσεις. Σήμερα βλέπουμε πως βάλαμε τα χεράκια μας και βγάλαμε τα ματάκια μας.
Ας τα αφήσουμε όλα αυτά στο παρελθόν κι ας χαράξουμε μια άλλη πορεία  Μπορούμε στις γειτονιές μας να αποφασίζουμε και να λύνουμε τις διαφορές μας από κοινού και μόνοι μας. Μπορούμε και πρέπει να απεμπλακούμε από την παρουσία των μπάτσων στις ζωές μας. Ας καταλάβουμε επιτέλους πως ο ρόλος τους είναι να επιβάλλουν τα σχέδια των αφεντικών, ώστε να ζούνε εις βάρος μας. Μην τους επιτρέπουμε να μπαίνουν στη ζωή μας. Να πάψουμε να υποκύπτουμε στα νταηλίκια τους. Έχουμε πολύ περισσότερη δύναμη από αυτούς. Ας τους τη δείξουμε. Ανταπαντείστε στους εξευτελισμούς και στα χτυπήματα τους. Σηκώστε το γάντι της πρόκλησης και πετάξτε το, στα μούτρα τους. Μην τους φοβάστε. Είναι λακέδες της εξουσίας, που καταδέχονται να πληρώνονται κάποια ψωροευρώ παραπάνω για να σακατεύουν τον κόσμο. Μην τους φοβάστε. Η συλλογικότητα και η αλληλεγγύη είναι τα όπλα μας!

Εμείς, ως πολιτικά υποκείμενα, που ζούμε και δραστηριοποιούμαστε στο εγχείρημα της κατάληψης Αντιβίωση, προσπαθούμε εδώ και 3 χρόνια να δείξουμε, με το παράδειγμά μας, πως υπάρχει και άλλος τρόπος να οργανώνεται η ζωή μας, πέρα από τον κυρίαρχο. Μια ζωή που δε θα έχουμε αφέντες πάνω από τα κεφάλια μας και σκλάβους στα πόδια μας. Μια ζωή που θα προωθεί τη συνεργασία και την ισότητα και όχι τον ανταγωνισμό και την αδικία. Μια ζωή χωρίς ιδιοκτήτες και τραπεζίτες. Μια ζωή που η εξουσία θα παραδώσει τα σκήπτρα της στις συλλογικές αποφάσεις μας. Σε αυτή τη ζωή δε χωράνε μπάτσοι. Στις γειτονιές που ζούμε και κινούμαστε δε χωράει αστυνομική βαρβαρότητα και αυθαιρεσία. Δεσμευόμαστε πως δε θα καθόμαστε με σταυρωμένα χέρια να υπομένουμε μοιρολατρικά τις ορέξεις των νταήδων του νόμου. Απαντάμε και θα απαντάμε με κάθε πρακτική αυτοάμυνας που έχει προσφέρει στους καταπιεσμένους η κινηματική εμπειρία.

Σας καλούμε να κάνετε κι εσείς το ίδιο… πριν να γίνουν οι γειτονιές πεδίο για να αλωνίζουν οι σερίφηδες της αστυνομίας.

ΕΞΩ ΟΙ ΜΠΑΤΣΟΙ ΑΠΟ ΤΙΣ ΖΩΕΣ ΜΑΣ

 

κατεβάστε το pdf από εδώ