Μια επιβεβλημένη απάντηση σχετικά με τα δημοσιεύματα για την εκκένωση των κτιρίων του παλιού Χατζηκώστα

Κατάληψη Αντιβίωση

700 τετραγωνικά μέτρα στην υπηρεσία του αδιαμοσελάβιτου κινήματος,

ορμώμενο «από τα κάτω»

Λίγα λόγια για εμάς

Κατάληψη Αντιβίωση… 4,5 και κάτι ψιλά χρόνια ύπαρξης στην πόλη των Ιωαννίνων (από τον Οκτώβρη του 2008),  στην οδό Παπανδρέου 2 και Μπελογιάννη. Στεγαζόμαστε σε ένα από τα  εγκαταλελειμμένα κτίρια του παλαιού νοσοκομείου Χατζηκώστα, το οποίο είχε αφεθεί να ρημάζει στο πέρασμα του χρόνου εδώ και περίπου 20 χρόνια (όπως άλλωστε συμβαίνει και με πολλά άλλα κτίρια στην πόλη μας). Καταστήσαμε αυτόν τον άδειο και παρατημένο χώρο, με γνώμονα τη φαντασία και τη δημιουργικότητά μας, σε χώρο έκφρασης, δημιουργίας και κάλυψης στεγαστικών, πολιτικών και ψυχαγωγικών αναγκών. Η επιλογή της κατάληψης για εμάς ήταν, και είναι, μία σαφής πολιτική πράξη ενάντια στην εμπορευματοποίηση των αναγκών μας και στους εκβιασμούς που αυτή επιφέρει. Επιπλέον τυγχάνει να είμαστε ολίγον τοις αλλεργικοί σε κάθε λογής «ειδικούς» και θεσμούς του αστικού κράτους, οι οποίοι προστάζουν ότι η δική τους διαμεσολάβηση και «φιλανθρωπία» (που οι ίδιοι ορίζουν και θεσμοθετούν), αποτελεί μονόδρομο για την ικανοποίηση των αναγκών μας.

 

Επιλέγουμε το δρόμο της αυτοοργάνωσης και της αντιεξουσίας για αυτό και λειτουργούμε διαφορετικά σε σχέση με την κυρίαρχη δόμηση της κοινωνίας: χωρίς ειδικούς, αρχηγούς, ιεραρχίες και μεσάζοντες, χωρίς διαχωρισμούς μεταξύ μας οι οποίοι έχουν βάση φυλετικές, πολιτισμικές διαφορές και σεξουαλικές προτιμήσεις. Δημιουργούμε τις δικές μας δομές και προάγουμε την αλληλεγγύη μεταξύ μας για να κάνουμε πράξη τα θέλω μας από τα κάτω, για εμάς και για αυτούς που κοινωνικά οριοθετούνται στους «από κάτω». Το μοντέλο των ανθρωποθυσιών και των σχέσεων μεταξύ των ανθρώπων οι οποίες ορίζονται αυστηρά στο επίπεδο των οικονομικών/εμπορικών συνδιαλλαγών και στις δουλικού τύπου παραγωγικές/εργασιακές σχέσεις που «επιτάσσουν οι αγορές» και ο καπιταλισμός, το θεωρούμε εχθρικό και προσπαθούμε μέσα από την καθημερινότητα που αναπτύσσουμε στην κοινότητά μας να το καταπολεμήσουμε.

 

Τα γεγονότα

Στις 18/4/2013, με πρωτοβουλία του γενικού γραμματέα αποκεντρωμένης διοίκησης Ηπείρου-Δυτικής Μακεδονίας και στελέχους της ΔΗΜΑΡ Ηλία Θεοδωρίδη, συσκέφτηκαν ο περιφερειάρχης Ηπείρου Αλέξανδρος Καχριμάνης, ο δήμαρχος Ιωαννίνων Φίλιππας Φίλιος, ο διοικητής του γενικού νοσοκομείου Χατζηκώστα Φώτης Βάββας, και ο αστυνομικός διευθυντής Ιωαννίνων Ανδρέας Παπιγκιώτης με θέμα την «εξεύρεση οριστικής λύσης προκειμένου να δοθεί τέλος στην πολύμηνη κατάληψη χώρων του παλαιού νοσοκομείου «Γ. Χατζηκώστα»». Για να πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή.

 

Εκτός από το κτίριο στο οποίο στεγάζεται η κατάληψη Αντιβίωση, στον ευρύτερο χώρο της περιοχής του παλιού Χατζηκώστα υπάρχουν και άλλα κτίρια τα οποία εδώ και πάρα πολλά χρόνια παραμένουν εγκαταλελειμμένα και αχρησιμοποίητα. Σε κάποια από αυτά τα κτίρια λοιπόν, τα τελευταία περίπου δύο χρόνια έχουν βρει καταφύγιο κοινότητες αστέγων μεταναστών ικανοποιώντας με αυτόν τον τρόπο την στεγαστική τους ανάγκη. Τοπικοί παράγοντες-πολιτικάντηδες και τοπικά μέσα ενημέρωσης έχουν αναφερθεί κατά καιρούς εκτενώς σε αυτό το ζήτημα αναπαράγοντας όλες τις κλισεδιάρικες ρατσιστικές μισαλλοδοξίες θεωρώντας ως «μέγιστο πρόβλημα» το ότι άνθρωποι άστεγοι βρήκαν καταφύγιο σε κτίρια τα οποία μέχρι πρότινος δεν ενδιέφεραν κανέναν. Χαρακτηριστικό παράδειγμα το εξώφυλλο της γνωστής κιτρινιάρικης φυλλάδας «Πρωινός Λόγος» στο φύλλο της 21^ης Μαΐου 2012, με τον ρατσιστικό-φοβικό τίτλο «Αλλοδαποί κατέλαβαν τα Γιάννινα!».  Λίγες μέρες αργότερα, στις 26 Μαΐου 2012, θα πραγματοποιηθεί στην περιοχή που διέμεναν μετανάστες επιχείρηση-σκούπα της αστυνομίας, κατόπιν εντολής της διοίκησης του Χατζηκώστα. Τα κτίρια σφραγίστηκαν, οι μετανάστες «που κατέλαβαν τα Γιάννινα» ποτέ δε βρέθηκαν, ενώ οι μοναδικοί μετανάστες που είχαν διαμείνει στα κτίρια, σφραγίστηκαν μαζί με αυτά(!) και ελευθερώθηκαν μετά από παρέμβαση της κατάληψης Αντιβίωση.

 

Πέρα όμως από το θέμα των μεταναστών και εμείς ως κατάληψη Αντιβίωση έχουμε κατά καιρούς την τιμητική μας, με δημοσιεύματα περί της «αξιοποίησης» των κτιρίων του παλιού Χατζηκώστα άλλοτε ως σχολεία, άλλοτε ως πάρκα υγείας (Νέοι Αγώνες, φύλλο  31 Μαρτίου-1 Απριλίου 2012), άλλοτε ως πολιτισμικά κέντρα. Γυρνώντας λοιπόν στο αρχικό μας θέμα, συσκέφτηκαν οι 5 αυτοί τοπικοί παράγοντες, για να δουν με ποιο τρόπο θα απαλλαγούν οριστικά από όλους αυτούς τους «ενοχλητικούς» που έχουν καταλάβει κάποιο από τα κτίρια. Πιο συγκεκριμένα οι προτάσεις για την «αξιοποίηση» των κτιρίων περιλαμβάνουν την εκμετάλλευση όσων κτιρίων θεωρηθούν χρήσιμα και κατεδάφιση όλων των υπολοίπων προκειμένου (όπως αναπαράγει και ο τοπικός τύπος, εφημερίδα Ελευθερία φύλλο 19^ης Απριλίου 2013) « να μην μετατραπούν σε σύντομο χρονικό διάστημα σε καταφύγια αστέγων», καθότι αυτό, σύμφωνα με την εξουσία είναι κάτι το ανεπίτρεπτο (κατά την πάγια θέση της «αν δεν έχεις τα μέσα για την κάλυψη των βασικών σου αναγκών τράβα ψόφα»).

 

Η πραγματικότητα

Ποια είναι όμως η πραγματικότητα που κρύβεται πίσω από τις λέξεις των τοπικών παραγόντων και  των μέσων ενημέρωσης;

 

• Οι καταλήψεις…

Οι καταλήψεις του ευρύτερου αντιεξουσιαστικού χώρου αποτελούν κέντρα πολιτικής ζύμωσης, κοινωνικών και ταξικών αγώνων και χώρους δημιουργίας αντι-δομών πέρα από τις κυρίαρχες υπάρχουσες, που εν μέσω κρίσης αποδεικνύονται τώρα παρά ποτέ επίκαιρες και αναγκαίες(πχ κοινωνικά ιατρεία, συλλογικές κουζίνες, αυτοοργανωμένα μαθήματα χωρίς αντίτιμο, χαριστικά παζάρια, βιβλιοθήκες, κτλ). Οι δομές και τα εγχειρήματα που αναπτύσσονται σε αυτούς τους χώρους, στηρίζονται στην ισότητα και την αλληλεγγύη μεταξύ των μελών που τις απαρτίζουν και η δημιουργία τους είναι εκ διαμέτρου αντίθετης λογικής από αυτήν της ελεημοσύνης. Λογική η οποία χαρακτηρίζει όλες τις κυρίαρχες θεσμικές δομές του κράτους και των παραφυάδων του όπως πχ ΜΚΟ: κράτος και αφεντικά πετούν μερικά ψιχουλάκια στους από κάτω για να εκτονώνουν αντιδράσεις τώρα που το κοινωνικό κράτος της δεκαετίας του ’80 καταρρέει,  ενώ οι ίδιοι υφαρπάζουν όλο τον κοινωνικό πλούτο που παράγεται και λεηλατούν τη φύση για την αύξηση των κερδών τους. Για αυτό λοιπόν και οι καταλήψεις τον τελευταίο χρόνο έχουν βρεθεί στο μάτι του κυκλώνα της κρατικής καταστολής. Όπως για παράδειγμα η Villa Amalias(Αθήνα), η κατάληψη Σκαραμαγκά(Αθήνα), η κατάληψη Δέλτα(Θεσσαλονίκη).

 

• Οι μετανάστες…

Οι μετανάστες υπό διωγμό. Σιγά το νέο… Τόσα χρόνια είμαστε στο ίδιο έργο θεατές: συμπίεση προς τα κάτω του πιο καταπιεσμένου κομματιού του κοινωνικού ιστού (αυτού των μεταναστών), εξώθησή του στη μερίδα των αποκλεισμένων και διαρκής υποτίμηση της εργατικής τους δύναμης μέσω της συνεχιζόμενης παρανομοποίησής τους. Αποτέλεσαν κυρίαρχο θέμα στην πολιτική ατζέντα πέρυσι εν μέσω προεκλογικής περιόδου, με τις ναζιστικού τύπου τρομολαγνίες περί «υγειονομικών βομβών» και την εγκαινίαση των στρατοπέδων συγκέντρωσης μεταναστών. Φυσικά όλες αυτές οι διώξεις δεν είναι πρωτόγνωρες για ένα κράτος, στα σύνορα του οποίου (υδάτινα και ηπειρωτικά) έχουν θαφτεί χιλιάδες μετανάστες, που θρέφει και φροντίζει να αναπαράγει κατά το μέγιστο τις εθνικιστικές κορώνες και τα ρατσιστικά μίση, στα κρατητήρια του οποίου βασανίζονται και στοιβάζονται μετανάστες απλά και μόνο γιατί υπάρχουν, καθότι η ύπαρξή τους και μόνο θεωρείται από το κράτος (και από μία μερίδα ρατσιστών και φασιστών) «παράνομη».

 

Και είναι άλλωστε το ίδιο το κράτος που παρέχει στα παραπαίδια του, κυνηγούς μεταναστών και μαχαιροβγάλτες νεοναζί της χρυσής αυγής, προστασία, κάλυψη ακόμα και νομική υπεράσπιση. Όπως για παράδειγμα, στην περίπτωση της δολοφονίας του Σαχτζάτ Λουκμάν από δύο μέλη των ταγμάτων εφόδου φασίστων (οι οποίοι ισχυρίστηκαν ότι δολοφόνησαν τον μετανάστη γιατί τους εμπόδιζε με το ποδήλατό του τη διέλευση του δρόμου!), όπου συνήγορος υπεράσπισης του ενός εκ των δύο δολοφόνων είναι ο πρώην βουλευτής και υπουργός της ΝΔ, Γιαννιώτης δικηγόρος Αντώνης Φούσσας.

 

Τώρα λοιπόν που τα πολλά καρότα τελείωσαν, η μορφή του «ξένου», του «άλλου», αυτού εν ολίγοις που «ευθύνεται για τα δεινά μας» πρέπει να προσωποποιηθεί έτσι ώστε να μετουσιωθεί σε υποκείμενο ξεσπάσματος και εκτόνωσης της οργής του πληθυσμού. Οργή που προκαλεί η συνεχιζόμενη συμπίεση προς τα κάτω και η επισφάλεια, και η οποία δεν είναι τίποτα άλλο παρά απόρροια της κρίσης των περίφημων θεοποιημένων αγορών(στο βωμό των οποίων θα πρέπει να θυσιαστούν τα χαμηλά στρώματα), των «θεόσταλτων» επενδυτών και αφεντικών (δηλαδή της οικονομικής –καπιταλιστικής θα λέγαμε εμείς – κρίσης του 2008).

 

Στα πλαίσια αυτά λοιπόν, και με δεδομένο ότι η κατασκευή του στρατοπέδου συγκέντρωσης στην Κακαβιά προχωράει με χρονικό ορίζονται παράδοσης και λειτουργίας το καλοκαίρι του 2013, οι προσπάθειες για διώξεις των άστεγων μεταναστών από τα κτίρια στα οποία έχουν βρει κατάλυμα, ήταν κάτι το αναμενόμενο. Και δε θα μας φανεί περίεργο αν στα πλαίσια των διώξεων, ξαφνικά εμφανιστούν δήθεν «αγανακτισμένοι κάτοικοι» οι οποίοι είτε «μαζεύουν υπογραφές» είτε «διαμαρτύρονται» για άλλα πράγματα.

 

• Η «αξιοποίηση»…

Οι εξαγγελίες για «αξιοποίηση» των κτιρίων είναι εντελώς υποκριτικές. Τόσα χρόνια αυτά τα κτίρια παρέμεναν εγκαταλελειμμένα και καμία δημοτική αρχή, καμιά διοίκηση του Χατζηκώστα δεν ενδιαφέρθηκε για αυτά. Θυμόμαστε ακόμα τις χαιρετούρες και τις εξαγγελίες για δημιουργία νηπιαγωγείου στις τηλεοπτικές κάμερες το 2009 του νυν περιφερειάρχη Ηπείρου Α.Καχριμάνη, μπροστά από το πέτρινο κτίριο στο παλιό Χατζηκώστα. Το κτίριο τελικά κάηκε και ποτέ δεν αποκαταστάθηκε προς δημιουργία νηπιαγωγείου. Διαβάζουμε τις διάφορες προτάσεις για «αξιοποίηση», είτε ως πάρκο υγείας είτε ως σχολείο είτε ως πολιτισμικό κέντρο, και μας φαίνονται εξαιρετικά περίεργες έως φαιδρές. Πώς ακριβώς, σε μία χρονική συγκυρία όπου το κράτος έχει επιλέξει να κλείσει νοσοκομεία και σχολεία και να θεσμοθετήσει την επί πληρωμή πρόσβαση σε άλλοτε δημόσιες υπηρεσίες όπως πχ στα νοσοκομεία (σε μία περίοδο μάλιστα που εξαιτίας της τεράστιας ανεργίας και της μαύρης εργασίας πάρα πολύς κόσμος δεν έχει ασφάλεια υγείας), θα μπορέσει να χρηματοδοτήσει τέτοια εγχειρήματα τα οποία θα χαίρουν ελεύθερης πρόσβασης από όλους μας; Πριν από λίγο καιρό ήρθε στη δημοσιότητα η υπόθεση της υπεξαίρεσης από τη δημοτική αρχή ενός εκατομμυριού ευρώ, οπότε μπορούμε να καταλάβουμε όλοι ότι αυτό το οποίο στην πραγματικότητα χρηματοδοτείται από τα κρατικά ταμεία(και μάλιστα αδρά) είναι οι τσέπες μερικών παραγόντων.

 

Πριν μερικές εβδομάδες, στις 26 Απριλίου 2013, μιλώντας σε εκδήλωση στα Γιάννενα, η υφυπουργός υγείας Φ. Σκοπούλη δήλωσε χαρακτηριστικά ότι «είναι αδιανόητο στα Γιάννενα να λειτουργούν δύο νοσοκομεία αντί για ένα, γιατί είναι σπατάλη πόρων» και ότι «το πρόβλημα στο χώρο της υγείας εντοπίζεται στους πολίτες αυτής της χώρας που δεν προσέχουν την υγεία τους και καπνίζουν, πίνουν, αγχώνονται για αυτό και αρρωσταίνουν. Η χρηματοδότηση της υγείας από μεριάς κράτους είναι ήδη πολύ υψηλή» (στα πλαίσια προφανώς της προπαγάνδισης και της αγιοποίησης των κρατικών περικοπών στο χώρο της υγείας και της διαρκούς εσκεμμένης υποβάθμισης των δημόσιων υποδομών υγείας). Οι ίδιοι λοιπόν οι οποίοι «κόπτονται» για δομές υγείας «για όλους τους πολίτες» προχωρούν στο κλείσιμο νοσοκομείων!

 

Να θυμίσουμε ότι το Χατζηκώστα έχει κλείσει ήδη 8 κλινικές του, κατά καιρούς έχει για μήνες το προσωπικό του απλήρωτο ενώ επέτρεψε στη ΔΕΗ να κόψει το ρεύμα (καλοκαίρι 2012) από το σύλλογο ατόμων με σκλήρυνση κατά πλάκας(ο οποίος επίσης στεγάζεται στο παλιό Χατζηκώστα). Να θυμίσουμε επίσης ότι ο Καλός Σαμαρείτης (τμήμα του Ερυθρού Σταυρού) έχει πάρει προθεσμία για φύγει από το κτίριο στο οποίο στεγάζεται (στο παλιό Χατζηκώστα), ενώ σε σχέση με το ΕΚΑΒ υπάρχει πάγιο αίτημα για να φύγει από την περιοχή. Αν φυσικά συνεχίσει να υπάρχει ΕΚΑΒ, με τη δομή που λειτουργούσε, καθότι εντάσσεται και αυτό στο πρόγραμμα «εξορθολογισμού δαπανών» με ότι συνεπάγεται αυτό για τη δημόσια και δωρεάν χρήση των υπηρεσιών του.

 

Τα κτίρια του παλιού Χατζηκώστα έχουν περάσει πλέον στον οργανισμό ξεπουλήματος της δημόσιας περιουσίας, ΤΑΙΠΕΔ (όπως άλλωστε τα πάντα μέχρι και οι δρόμοι). Μήπως λοιπόν τελικά, αν ποτέ δημιουργηθούν οι οποιεσδήποτε δομές, η πρόσβαση και «η δημόσια χρήση» τους δε θα είναι και τόσο «δημόσια και ελεύθερη», αλλά αντίθετα θα παρέχεται μετά καταβολής κάποιου αντιτίμου , στον x,y ιδιώτη που θα έχει εξαγοράσει τα κτίρια και που θα μπορούν να διαθέσουν μόνο οι λίγοι; Ας μην πάμε μακριά:  το παράδειγμα του Ξενία(πρώην δημόσιος χώρος), και της παραχώρησής του για «αξιοποίηση»  (έναντι ευτελούς χρηματικού ποσού, το οποίο μάλιστα προσφάτως μειώθηκε κατά 350000 ευρώ) στον επιχειρηματία Μήτση είναι μία από τις μεγαλύτερες αποδείξεις όσον αφορά την πόλη μας, για το πώς εννοούν την  περίφημη «αξιοποίηση» κρατικοί παράγοντες και επιχειρηματίες. Γιατί άλλωστε ποιος από εμάς έχει τα λεφτά για διαμονή σε ξενοδοχεία τύπου Grand Serai;

 

Η κρατική πολιτική της εξαθλίωσης, της πολύ μεγάλης ανεργίας, των αυξανόμενων νεοαστέγων και των χιλιάδων αυτοκτονιών, εφαρμόζεται και στην πόλη μας: καλύτερα μπάζα και κατεδαφισμένα κτίρια, παρά σπίτι για όλους. Επιπλέον στη μέση βρίσκονται και οι πολιτικαντισμοί των τοπικών παραγόντων προκειμένου για να δείξουν ότι παράγουν έργο (πχ Φώτης Βάββας ο οποίος φεύγει από τη διοίκηση του Χατζηκώστα και πιθανόν να θέλει να δείξει ότι αφήνει μία παρακαταθήκη πίσω του πέρα από τις κλεισμένες κλινικές του Χατζηκώστα).

 

Τελειώνοντας…

Για να τελειώνουμε λοιπόν. Θα λέμε ξανά και ξανά τα ίδια μέχρι να βαρεθούμε τη ζωή μας. Δημαρχαίοι, μπάτσοι, δικαστές, διοικητές και λοιποί παρατρεχάμενοι η Αντιβίωση δεν είναι για τα δόντια σας, δε χωράει στα μικροπολιτικά παιχνίδια εξουσίας. Είναι ένα κτίριο το οποίο αξιοποιείται ΗΔΗ και έχει μία πραγματικά δημόσια χρήση. Οι δομές και τα εγχειρήματά της δεν αποτελούν προνόμιο για τους λίγους αλλά αντίθετα, χώρους χρήσης, δημιουργίας και ζύμωσης για τους πολλούς. Στα χρόνια λειτουργίας της , το κτίριο αυτό απέκτησε έναν χαρακτήρα πραγματικής δημόσιας χρήσης. Είμαστε και θα παραμείνουμε παρόντες μέσα από τις διαδικασίες μας και τη φυσική μας παρουσία στους κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες, ωσάν αντιρατσιστικό-αντιφασιστικό ανάχωμα, πάντα δίπλα στους αποκλεισμένους και τους καταπιεσμένους αυτού του κόσμου του μικρού.