Προβολή του ντοκιμαντέρ “οι Βροχοποιοί”

Προβολή του νέου ντοκιμαντέρ των εκδόσεων Διάδοση, με τίτλο “oι Βροχοποιοί”, την Πέμπτη 21/05 στις 20:00, στην αυλή της κατάληψης Αντιβίωση.

Μια αναδρομή στους αγώνες των φυλακισμένων από τα τέλη της δεκαετίας του ’70 ως το ’90.

Με όχημα τις αφηγήσεις έξι διαφορετικών ανθρώπων, φωτογραφίες και δημοσιεύματα της εποχής το ντοκιμαντέρ αυτό επιχειρεί να αναδείξει τις συνθήκες εγκλεισμού κατά τη διάρκεια των πρώτων μεταπολιτευτικών χρόνων. Από την πρώτη γυναικεία εξέγερση στον Κορυδαλλό (1980) μέχρι τις αντίστοιχες σε Κέρκυρα (1987) και Πάτρα (1990) περιγράφονται οι σχέσεις ποινικών-πολιτικών, οι πρώτες ζυμώσεις, οι επαφές, οι επικοινωνίες και το δίκτυο που δημιουργήθηκε μέσα και έξω από τους τοίχους της φυλακής. Γενιές διαφορετικής κουλτούρας και αδικημάτων, που ύψωσαν το ανάστημά τους ενάντια στις απάνθρωπες συνθήκες, τα βασανιστήρια και τις απομονώσεις. Γενιές που δεν ξέχασαν τους αγώνες τους, γενιές που θυμούνται και θυμίζουν.

κατάληψη Αντιβίωση

web-vrohopoioi

Κείμενο αυτοπαρουσίασης της κατάληψης

Η κατάληψη Αντιβίωση απελευθερώθηκε στις 18 Γενάρη του 2015 απ’ την εγκατάλειψη στην οποία την είχε καταδικάσει το κράτος, στα πλαίσια της πανελλαδικής επιχείρησης για την εκκένωση των κατειλημμένων χώρων το 2013.

Η Αντιβίωση αποτελεί ένα πολύμορφο χώρο αντίστασης, αγώνα και επίθεσης στο υπάρχον σύστημα. Συνδυάζει την κάλυψη των στεγαστικών αναγκών ατόμων και πολιτικών ή/και πολιτιστικών ομάδων. Αποτελεί ένα πεδίο συνεύρεσης που βασίζεται στην αλληλεγγύη, την οριζοντιότητα, την αυτοοργάνωση, ένα εργαλείο στα χέρια του κινήματος με στόχο τη διάχυση των ιδεών και πρακτικών της αντιεξουσίας, του αντιφασισμού, του αντισεξισμού, της αντιεμπορευματικότητας.

Απέναντι στον κυρίαρχο θεσμό της ιδιοκτησίας, που γεννά τη στέρηση, εμείς προτάσσουμε την αξιοποίηση των εγκαταλελειμμένων κτηρίων με τη λογική της συλλογικής και δημιουργικής χρήσης. Αναπτύσσουμε σχέσεις συντροφικότητας, ισοτιμίας κι εμπιστοσύνης, σχηματίζοντας μικρογραφίες του κόσμου που ονειρευόμαστε, σε αντίθεση με τον ατομικισμό και την ιδιώτευση, που κράτος και κεφάλαιο προσπαθούν να μας επιβάλλουν.

Μέσα απ’ την πολιτική ζύμωση, την αλληλοτροφοδότηση και τη συνεργασία, επιδιώκουμε να εφαρμόσουμε τα προτάγματα μας, ν’ αναπτύξουμε νέες μεθόδους παρέμβασης, να δώσουμε λύσεις παίρνοντας τις ζωές μας στα χέρια μας, μακριά απ΄τις πρακτικές της διαμεσολάβησης ή της ανάθεσης. Η κατάληψη, ως ζωντανός οργανισμός, δεν προορίζεται να κλειστεί στον εαυτό της. Επιδιώκει την παρέμβαση σε ευρύτερα πολιτικά και κοινωνικά πεδία, καθώς στοχεύει στο να κρατά αναμμένη τη φωτιά του ταξικού και κοινωνικού αγώνα. Έχοντας το δρόμο ως σημείο αναφοράς μας, δημιουργούμε ζωντανούς δεσμούς με την τοπική κοινωνία, μέρος της οποίας είμαστε, ώστε ν’ αντιμετωπίσουμε τα ζητήματα που μας αφορούν όλους/ες μέσα από συνδιαμόρφωση και πολύμορφη δράση.

Η ελεύθερη έκφραση της συλλογικής φαντασίας, η καλλιέργεια των διαφορετικών ικανοτήτων του καθενός/καθεμιάς μέσα απ’ την αυτομόρφωση και τον πειραματισμό, η συμμετοχή σε πολιτιστικές εκδηλώσεις στο πνεύμα της αντιεμπορευματικότητας, αποτελούν κομμάτι μιας διαφορετικής κουλτούρας που έρχεται σε σύγκρουση με την κοινωνία του θεάματος, η οποία αναπαράγει την κυρίαρχη ιδεολογία και προσφέρει μόνο ό,τι μπορεί να πωληθεί.

Σκοπός μας είναι μέσα απ’ την κατάληψη Αντιβίωση, να δώσουμε ένα παράδειγμα διαφορετικής οργάνωσης των ζωών μας, συλλογικοποιώντας τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε σαν μέρος των καταπιεζόμενων. Μέσα από ανοιχτές συνελεύσεις και συλλογικές διαδικασίες, θέλουμε η κατάληψη ν’ αποτελέσει το ερέθισμα για τη συμμετοχή όσο το δυνατόν περισσότερων ανθρώπων στον αγώνα για την ατομική και κοινωνική απελευθέρωση.

Εκδήλωση: Εξέγερση στην Ιστανμπούλ

antiviwsi-web

Κυριακή 1/3, 20:00

Εκδήλωση από την εφημερίδα Άπατρις με θέμα ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΣΤΗΝ ΙΣΤΑΝΜΠΟΥΛ, η κομμούνα του πάρκου Γκεζί.

«Θέλουν να χτίσουν νέες γέφυρες πάνω απ’ το Βόσπορο, το μεγαλύτερο αεροδρόμιο του πλανήτη, το μεγαλύτερο τζαμί του κόσμου, γιγαντιαία εμπορικά κέντρα, ουρανοξύστες και νέους αυτοκινητοδρόμους. Γι’ αυτό σφάζουν τα δάση, αποξηραίνουν τις λίμνες, καταστρέφουν τις γειτονιές μας στο όνομα του εξευγενισμού και οι ίδιοι κρύβονται σε περιφρουρημένες με ιδιωτικούς στρατούς περίκλειστες κοινότητες, ρέπλικες μιας απατηλής νοσταλγικής ζωής. Ταυτόχρονα, τις γυναίκες μάς αντιμετωπίζουν ως κοτόπουλα που πρέπει να είμαστε κλεισμένες στο σπίτι και υποχρεωνόμαστε να γεννάμε τουλάχιστον τρία αυγά, μας απαγορεύουν την έκτρωση και μας υποχρεώνουν να φοράμε μαντήλες, τους ομοφυλόφιλους μάς κυνηγάνε και τα πογκρόμ ενάντια στις διεμφυλικές εργάτριες του έρωτα έχουν γίνει καθημερινή ρουτίνα. Επιπλέον, μας απαγορεύουν να πίνουμε, να αγγιζόμαστε, να φιλιόμαστε, να αισθανόμαστε. Την Πρωτομαγιά του 2013 θα μας απαγορεύσουν γι’ άλλη μια φορά να προσεγγίσουμε την πλατεία Ταξίμ, υποτίθεται λόγω των έργων ανάπλασης. Η πορεία όμως δε σταμάτησε, θα ξαναβγούμε στους δρόμους».

απόσπασμα απ’ το «Ιστάνμπουλ, η πιο όμορφη πόλη», των Urban Anarchy